بررسی تاثیر برنامه مراقبتی طراحی شده بر وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی در مرکز طبی کودکان شهر تهران

پنومونی شایع ترین عفونت کشنده دستگاه تنفسی است که در سال بیش از 000/000/2 کودک زیر 5سال در اثر ابتلا به این بیماری می میرند و حدود 75-70% این مرگ ها در شیرخواران رخ می دهد. ناکافی بودن آگاهی و اطلاعات مادران در زمینه پنومونی شیرخواران و اقدامات لازم در زمان ابتلای شیرخوار به پنومونی موجب می شود تا با رفتار نادرست خود سبب تشدید بیماری فرزند خود شوند. این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی با گروه شاهد بود با هدف تعیین اثر برنامه مراقبتی طراحی شده بر وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی در مرکز طبی کودکان شهر تهران انجام شد. بدین منظور مادران 66 شیرخوار 12-1 ماهه مبتلا به پنومونی که در مرکز طبی کودکان بستری شده بودند با توجه به مشخصات مورد نظر برای واحدهای پژوهش و روش نمونه گیری در دست رس انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه آزمون و شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه و 1 فهرست بود و مداخله در گروه آزمون به صورت اجرای نظری و عملی برنامه مراقبتی طراحی شده در منزل، با توجه به عمل کرد مادر و نقاط ضعف و نیازهای او صورت گرفت و گروه شاهد نیز از روند معمولی مراقبت برخوردار بودند. وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی طی اندازه گیری های مکرر در مراحل قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرارگرفت. بررسی شاخص های سرفه، دفع خلط، کاهش اشتها، نامنظم بودن الگوی تنفس و تب بالای 38 درجه سانتی گراد با آزمون تی مستقل دراندازه گیری های مکرر شاخص های تعداد تنفس، تعداد ضربان نبض و درجه حرارت صورت گرفت که در مرحله بعد از انجام شدن مداخله، در بین 2 گروه آزمون و شاهد با آزمون آنالیز و واریانس از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان داد(05/ 0 p < )، با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان گفت که به کار بردن برنامه مراقبتی طراحی شده بر بهبود وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی درنمونه های موردمطالعه تاثیر چشم گیری داشت.